Wohnung gsöecht – 2. Teil

Zöem negschte Termin simmer eweng z spoot kumme, wil mer schiir kei Parkplatz in de Wihri gfunde hän. De „Juwel im Dachgeschoss einer Jugendstilvilla“ het uff uns gwartet.

S Treppehüs isch immer weäschter wore, je widder mer nuff kumme sin. Im Dachgschoss isch deno e mungilibrüne PVC-Belag uff de Stäge glääge. Er het nit so rächt ghebt un mir sin fascht hibirzlt.

D Makleri isch schu obe gsi un het sich vum Uffstiig üsröehe kenne. E ganz jungi Frau (mi Möeder dät jetz sage, so e jungi Schneegans) in eme blaue Koschtümli in Greßi 36 ( 38 wär wahrschins bequämer gsi) un mit eme weng gälstichige blunde Pferdeschwanz. De Aasatz isch schu rüsgwachse gsi, aber mer kann jo nit alli veär Wuche de Aasatz nochfärbe loh. Des koscht jo e Vermege. Ich weiß des. Ich iberleg mer au schu e Wiili ob i nit endlig zöe minene graue Hohr stoh soll. Aber diä Iibergangszit!

D Makleri het deno aagfange, d Vorteil vu dere Zwei-Raum-Wohnung uff z zelle. Un gli, wu si s Mül uffgmacht het, un in reinschtem Sächsisch losglait het, hab i denkt: „Maidli, dü wirsch s no schwer ha im Badnerland“.

Jetz aber zöe de Wohnung. Si isch eigentlig ganz heimelig gsi, eweng het si mi an des Bild vum Spitzweg mit em arme Poet erinnert. S ware aber immerhin zwei Zimmer, acht und zwelf Quadratmeter. Aber stickig ischs gsi. Un des schu im Mai. Wiä soll des deno erscht im Hochsummer wäre?

Ich glaub nit, dass des de Gaby ihr neji Heimet wird.

Am Schluss vu de Besichtigung hab i mer deno e Bemerkung nit verkniffe kenne un hab zöe dere junge Frau gsait: „Entschuldigen Sie bitte, ich möchte Ihnen nicht zu nahe treten, aber hierzulande spricht man von einer Zwei-Zimmerwohnung und nicht von einer Zwei-Raumwohnung.“ Des hab i extra so gstelzt gsait, dass si merkt, dasses manchmol besser isch, wämmer hochditsch schwätzt. Un was het diä sächsisch Frohnatür gsait: „Oach, dös vergess isch ömmer. Tschüssii.“ E Versöech isch s wert gsi.

Diä dritt Wohnung hämmer nimmi alöege meäße. D Gaby het e Nochricht greägt, dass si schu vergäh isch.

S Glick war uns hold un mer hän tatsächlig e richtig alti Wirtschaft in de Wihri gfunde, wu s Schnitzel mit Brägili gäh het. Un d Bediänung het mi nit scheel aglöegt, wun i noch Sooß dezöe bschtellt hab. S git au no scheeni Iberraschunge.

Wu mer so gmiätlig ghockt sin, het mer d Gaby verzellt, dass si sich spontan entschlosse het, erscht emol unbezahlte Urlaub z nämme. Si will endlig emol in Röeh ihri Eltere bsöeche, wu uff Mallorca läbe. Will mer jo nit weiß, wiä lang es si noch git. D Gaby isch schu lang nimmi dert gsi, will si jo immer mit ihrm Mann Fernreise gmacht het, vilmeh mache het meäße, un Mallorca isch halt z nooch.

Ebbis fallt mer jetz no i: Diä jung Makleri isch in e schwarze Sportwage gschtiige. So e Iberraschung aber au. S isch e Cabrio gsi, deswäge au de Pferdeschwanz.

Jetz langts aber, sunscht kennt mer no meine, ich hät Vorurteil.

„Adjee mitendand“
saits Rénate

Wohnung gsöecht – 1. Teil

Vorgeschtn het mi Freundin Gaby agröefe. Si isch nimmi mit ihrem Mann zämme. Do bin i villicht baff gsi. Diä ware nämlig so e Art Traumpaar. Si hän immer e Hüffe mitenander unterumme, sportlig un au kulturell. Aber d Ehe isch wol nimmi z rette gsi. Wenigschtens hän si keini Kinder, nur e Katz. S Sorgerächt fir d Katz kenne si bschtimmt üsergerichtlich regle.

Also jetzt söecht d Gaby e Wohnung. Äs däte au schu ei oder zwei Zimmer lange, meglichscht nooch an de Stadtmitti. Wihri oder de Stühlinger däte re gfalle. (Wäm dät des nit? Des hab ich ere aber nit gsait.)

Un mer sotts nit glaube. Si het schu Besichtigungstermine mit verschidene Makler üsgmacht: Wihri und Stühlinger, un zwar fir ibermorge. Ob ich mitkumme kennt, wil ich jetz jo Zit un praktisch keini Verpflichtunge meh hab.

Eigentlig habi ibermorge s Grab vu minem Opa mache welle. Äs siht nimmi scheen üs. In däm Fall heißt s aber: „Opa, jetz möesch noch eweng warte. D Gaby brücht mi Hilf ender.“

Also isch s uff Besichtigungstour gange.

De Stühlinger war zerscht dra. In de Stroß isch schu so e jungs Birschli im dunkle Aazigli gschtande. Uff der erschte Blick: e Lackaff. Uff de zweite Blick het mer gsähne, dass de Lack schu e baar Kratzer gha het. D Hose het schu ganz speckig glänzt un zum Hemder wechsle isch r schins nur all ander Tag kumme, so wiä de Krage un d Manschette üsgsähne hän. Un gschmeckt het mers au, dass r schu e baar mol ins Schwitze kumme isch.

Wu ni jetz grad bi de Aazigli bin. Isch ejch schu uffgfalle, dass d Männer jetz so Aazig oder Kombinatione ahän, wu mer denkt, dass si de Kumfirmanteazug nej iigfärbt hän? D Hose in greän un de Sakko in hellrot, gärn au himmelblau un ockergäl. Un immer eweng z glai un z knapp. Un au diä Männer wu eigentlig Büchgreßi azeäge meäßte, hän taillierti Slim-fit-Hemder a. Wämm s gfallt – mir nit.

Jetz aber zöe de Besichtigung. S Birschli het uns per Handschlag begreäßt. Wu ner mir d Hand gäh het, hab i gmeint, er lejt mer e dote Fisch ni: kalt, labberig und bätschnaß. Ich hab mi deno verstohle am Hosebei abbutzt.

D Wohnung war de Hammer, leider nit im positive Sinn. E Eizimmerwohnung mit Kuchi un Balkon.

D Gleälampe, wu vu de Decki rab ghängt isch, het s Zimmer halt au nit iiladender gmacht. Kurz gsait, s war e dunkls Loch. De Balkon so glai, dass mer z dritt nit hän druff kenne un so verwinklt in de Innehof nii baut, dass der s Gfeäl gha hesch, dr kunnsch in e Rumplkammer, wu si vergesse hän zöe zmüre. Hätte si gscheiter e Rumplkammer drüs gmacht, des hets nämlig keini gäh. Und wänn dr in sonere Wohnung au no der Staubsauger und de Strupfer rumstoh hesch . . .

Mir hän glöegt, dass mer uns bal üsm Staub hän mache kenne. Dodefir hämmer noch emol de dot Fisch i d Hand nämme meäße un deno, nix wiä weg.

Bim Furtfahre hämmer gsähne, wiä s Birschli in e schwarze SUV (des isch so e uffbluschterti Geländewäge) gstiige isch. Ob des emend siiner gsi isch, wu er sich vu der erschte greßere Provision kauft het? Säl isch au wurscht, aber s het halt wiider ins Bild vumme Makler basst.

Vu de ander Wohnung verzell ich s negscht Mol.

„Adjee mitenand“
sait s Rénate

Winter adee

S wird jo jetz endlig Frejohr un mer kann d Wintersache wider hinte in de Schrank ni rüme un d Summersache vorhole. Un was ich do vu hinte üssm Schrank vorgholt hab, des het mer gar nit gfalle. Lüdder so Büroglumbs.

Also bin i in d Stadt, um e baar Oberteil z kaufe. Aber d Luscht isch mer bal vergange. Ich bin d Stadt nuff un napp dappt, hab au hänne und dänne in diä kleine Gässli ni glöegt un hab nit, aber au gar nit gfunde. Fir Fraue in minem Alter gits nur ebbis Azzeäge im Raubtiär- oder Reptiliemuschter. Zu allem ani isch s meischtens no in irgendeme Mischgwebe, wu s Bebbl nochm Wäsche git. Un deno noch diä krazige Schildli, wu mit Dracheschnör aagnait sii meän. Wänn der versöechsch si abzschniide, hesch e Loch im Gnick.

Deno bin i erscht emol e Kaffee trinke gange un bin ins Stüüne kumme:

Abgsääne dodevu, dass mer eifach nit gfalle het, macht s iikaufe in de Kaufhiser hitzedag kei richtige Spaß meh. Frejer bisch in d Pulloverabteilung gange, wänn der einer brücht hesch un hesch e baar aprobeärt. Hitzedag goht des nimmi, wills kei Abteilung meh git, wus nur Pullover git. Der möesch vu Shop zu Shop dappe un dir merke, was s wu gäh het.

In denne Outletcenter ischs no schlimmer, wil d Wäg no lenger sin und mer säll un des siht, un am End gar nimmi weiß, was mer kaufe het welle. Do isch zwar bschtimmt e Verkaufstrategie dehinder, aber diä funktioniert nit bi allenne. Bi mir zum Beischpil nit.

Un wiä i deno so im Café ghockt bin un üssm Fenschter glöegt hab, sin mer e hüffe Sale-Schilder uffgfalle. Immer gits irgendwu irgendei Sale.

Kenne ner ejich noch an de Winterschlussverkauf erinnere? Er isch, mein ich, Ende Jänner gsi, un nur fir e beschtimmti Zit. Do het mer sich noch druf gfrejt, im Oberpaur günschtigi Schiesserunterwesch z kaufe, manchmol ischs au 1B-Ware gsi. Aber bi de Unterwesch kunnts jo nit so druf a, ob emol a kleine Webfähler uffm Buckl isch, Hauptsach si isch bequäm un sie hebt lang.

Des isch jetz ebe rum, s ganz Johr iiber kannsch uff „Schnäppchenjagd“ goh un ohni Beute heimkumme, so wiä ich. Do möeß sich de Handel nit wundere, wänn d Lit im Internet bschtelle. Do deän einem hinterher d’Feäß wenigschdens nit weh.

Aber mi göeti Lüne hab i mer nit ganz verderbe loh welle un hab e scheene Blöemestrüß uffm Merkt kauft.

Also, dass mer des Büroglumbs nimmi gfallt, isch nit de einzig Grund gsi, dass i mer ebbis Azzeäge kaufe hab welle. S het au no e andere Grund gä. Ich hab nämlig schu eweng abgnumme, sit ich des Zirkeltraining mach!

Äs sin zwar nur knapp zwei Pfund. Jetz wäre alli d Auge verdrille und denke, dass des jo kei so großi Leischtung isch, aber bi me Zwuggl wiä mir siehsch jedes Gramm. Un ich gschpiirs jo au. Dodewäge bin i e glai wenig stolz uff mi neji Mitti.

Des nur so zwischedurch. Ich hab nämlig heim miäße, dass d Blöeme nit d Kepf hänge leen. Wu diä deno versorgt gsi sin, hab i drei T-Schörts in Internet bschtellt: hundert Prozent Baumwulle, nit hüteng, dezenti Farbe. So wiä es si frejer fascht iiberall z kaufe gäh het.

S Frejohr kann kumme.

Adjee mitenand
sait s Rénate