Frankrich – In de Cevenne

Mir sin jo in de Cevenne gsi, wil ich e Böech glääse hab „Mein Haus in den Cevennen“ un ich hab halt denkt, do kennte mer au emol hi. So ähnlig plane mir unser Urlaub: Mir fallt ebbis ii, ich sags minem Mann, der motzt erscht, deno löegt er sich des ganze im Reiseführer un im Internet aa, un wänn s em gfallt, isch s pletzlig sii Idee gsi.

Diese Diashow benötigt JavaScript.

Isch jo au wurscht. Uf jeden Fall hämmer ewig un drei Daag nochere Unterkunft gsöecht wu unsere Afordunge entsproche het. Mit hän bal so lang gsöecht, wiä mer dert gsi sin. S het sich aber glohnt: Süfer un röehig isch s gsi un e kleine Swimming-Pool het s au gää. Nur eweng abglääge ischs gsi. Also hämmer immer s Auto nämme miäße, wemmer irgendwu hi hen welle. Eimol het mi Mann e Üsflugszil rüsgöecht amme Fluss mitere Gumpe, also wu der ins Wasser hopse kannsch, wänn s der nit üsmacht, dasses nur ebe zwelf Grad het.

Noch vile, vile Kurve hämmer e scheens Plätzli gfunde zum Naliige, nur mit em Parke isch s nit so eifach gsi. Deno hämmers s Auto halt eifach in e Wägiifahrt gstellt. S isch jo fascht keiner unterwägs gsi.

 

 

Aber küm hämmer de Motor abgstellt gha, isch e Franzos (was sunscht) deher kumme un het gsait, dass mer s Auto bal wegfahre sotte wil do bal eber durchmöeß … Ich hab s minem Mann ibersetzt un der het gnickt. Macht er gli, er will nur ganz kurz eweng umenander löege. Ich hab mer e versteckts Plätzli am Fluss gsöecht, mich üszoge bis uf d Unterwesch (wil d Badtasche hämmer vergesse), mich deno ans Ufer glait, glääse un e Fläschli Rosé ufgmacht. Pletzlig hupt e Auto, wil mir jo de Wäg versperrt hän. Des isch villicht e Frajd gsi, halber nackig vor fremde Lit ufzstoh, sich azzeäge un s Auto im e Gelände vu ungfähr fünfevierzig Grad Neigung umzparke. Wil mi Mann het des mit em Umparke ganz vergesse gha. Noch eme Wiili isch er zruck kumme un het gfrogt, ob alles klar isch.

„Hejo“, hab ich spitz gsait. „Scheen isch s gsi, Schatz. Ich hab grad mini exhibizionistischi Neigung entdeckt.“ Er het nit so räächt kapiärt, was ich gmeint hab.

„Adjee mitenand“
sait s Rénate