Unter Kampfschwimmer

Bewegung isch alles. Nur was machsch, wänn s nit goht? Wänn der jeder Schritt weh döet?

So isch s mir gange. Ich hab mer de Föeß verknackst, nur wänn, säll kann ich bim beschte Wille nimmi sage. Uf jeder Fall isch an Zirkeltraining oder iberhaupt irgendei Sport nit z denke gsi. Ich hab nit emol rächt laufe, also ganz normal goh kenne. Jeder Schritt isch e Qual gsi. De Doktor het nix gfunde un het halt gmeint, ich soll mich schone, was es Laufe, also s Goh agoht. Super, des het mer grad noch gfählt. Deheim rumhocke un mich schone.

Nooch drei Tag bin ich bal zipfelsinnig wore. Die ewig Rumpfüddlerei isch mer so gege de Strich gange. De letscht Üswäg: S Hallebad. Eigentlig gang ich nit gärn ins Hallebad. Schwimmbad isch göet, aber nur wänn der de Himmel iber dir siehsch un der dusse schwitzisch un der ins Wasser gohsch, um dich abzkiähle.

Im Hallebad isch des aber andersch. Dusse schwitzisch nit so rächt un deswäge hesch au kei Luscht uf e Abkiählung. Der möesch dich also iberwinde. Ich uf jeder Fall.

Fir d Iberwindungszit hab ich e Böech debi gha. Aber irgendwänn hab ich jo ins Wasser miäße. Nur welli Bahn? Si hän s Becke in drei verschiedini Bahne unterteilt gha, mit so Kettene wiä bi de Wettkämpf. Säll isch aber keiner gsi. Also hab ich mir erscht emol e Iberblick verschafft vu de Situation. In zwei Bahne sin si zigig gschwumme, Bruscht, Kraul un einer vu de mittlere Bahn het au Schmetterlingstil kenne, do hets Welle gäh, sag ich eijch, wiä am Atlantik. Do hab ich nit hi welle. Also rechts oder links. Rechts sin si gschwaderet un hän gschnaderet un links sin d Kampfschwimmer unterwägs gsi.

Wiä sait mer als? Pescht oder Cholera? Ich hab mich fir d Kampfschwimmerbahn entschide. Wil s Gschwader kenn ich jo vum Lollo her. Wänn der so eins vor der hesch, kannsch entweder versöeche z iberhole, e ander mol ins Wasser go oder drunter durch tauche. Nur säll isch nit ganz eifach, wil so Gschwaderschwimmer meischtens d Bei senkrecht rabhänge leen un der bis zum Beckegrund rabtauche miäscht, wänn der unte durch wottsch.

Uf de Kampfschwimmerbahn hän si fascht alli Schwimmbrille uf gha. Tönti, schwarzi, wu mer richtig gfährlig üssiht, dass diä andere Reschpekt vor eim kriäge. So e Schwarzbrillige, mit vile Hoor, nit uf em Kopf, aber sunscht iberall, isch mer bi jedere Bahn entgege kumme. Un jedes Mol wämmer anenander vorbeigschwumme sin, hab ich denkt, dass er mich fresse will, so het er bim Luft hole s Mül uffgrisse.

Ich hab versöecht, mich vum Tempo un de kräftige Atemzig vu minem Bahnpartner nit iischichtere z loh un bin gschwumme bis ich wirklig gar kei Luscht meh gha hab. Des isch exakt nooch zwanzig Minüte de Fall gsi.

Wänn s eso widergoht, kann ich bal e Böech iber d Friburger Schwimmbäder schribe.

Des will ich aber nit hoffe, ich halt eijch uf em Laufende, in Sache Schwimmbäder un Föeß.

Adjée mitenand
sait s Rénate

Herbschtwanderung – Teil 2

Vorhin bim Abtrickne noch em Dusche hab ich ebbis an mer gmerkt. E Generationewechsel. Ihr miän kei Angscht ha, s kunnt jetz nit Unappeditligs oder Schlipfrigs. S isch am Föeß gsi, ganz gnau am „Ringzehche“ vum rechte Föeß. D alt Zehnagel isch nur noch vorne am Nagelbett ghängt un e kleine, ganz neije isch unte drunter gsi. De alt hets vunere Blodere glupft gha, bi dere Wanderung in de Vogese, wu ich doch noch hab de zweite Teil welle verzelle:

Also irgendwänn am Obend simmer in dere Auberge aakumme, also in ere Herberge. So ähnlig möeß es bi de Maria und em Joseph am Heiligobend gsi si. Nur dass dert nit noch e Hüffe anderi ibernachtet hän. Aber dodefir hän mir Better und Deppig gha. Vil meh aber au nit.

Also hämmer uns in dem Masselager unter em Dach e Plätzli gsöecht und unseri Sache fir d Nacht hergrichtet. De hesch ders göet merke meäße, was de wu hi laisch, wil elektrisch Liächt het s keins gäh un noch em Obendesse isch s natirlig zappeduschter gsi. S isch e Sege, dass d Handys hitzedag jo alli e Lampe hän un mer wenigschtens sähne kann wu mer hidappt. Fir de Ufstig ins Gemach noch em Obendesse het s Akku no glangt, deno hets piept un rum ischs gsi, wil ich Dubel s GPS agloh hab, wun ich des doch nit emol kapier. Wu ich s erscht mol ufgwacht bin, so noch einehalb Stund, hets mi schu druckt! Ich hab fascht nimmi kenne iischlofe. Bevor s mich endgiltig verrisse het, isch de Mond ufgange gsi un ich bin mit wacklige Bei diä steil Stäge nab zum Klo.

Am negschte Morge habi ghärt wiä sich d Wirtslit unterhalte hän: Gérard, mer hän keini Crudité meh et du paté au nit. Mir miän hit emorge noch in de Supermarché fahre. Oui Chérie het de Gérard gsait. Do bin ich ufgsprunge un hab gfrogt: Excusé, hänner noch Platz im Auto? Hän si noch gha, aber nur einer, vorne in de Mitti. Do het mi Mann halt Bech gha. Wiä im Kriäg: Alti, Fraue, Kinder un Verletzti hän Vorrang. Un ich bin e alti, verletzti Frau gsi.

So simmer deno nab gfahre, de Wirt am Lenkrad, d Wirti uf em Beifahrersitz un ich in de Mitti, uf em Notsitz.

D Unterhaltung isch eweng verzwunge gsi. Ich hab mich jo bemiäht, aber wenn ich franzesisch gschwätzt hab, hän si gsait, dass ich röehig ditsch schwätze kennt, hab ich des deno gmacht, hän si e franzesischi Antwort gäh un unterenander hän si e ganz eigeartigs Mischmasch üs franzesisch un elsäßisch gschwätzt un des hab ich eifach nochgmacht: franzesisch, un wämmer ebbis nit iigfalle isch, eifach s ditsch Wort dezwische un wänn s basst het au alemannisch. So simmer doch noch eweng warm wore mitenander, au kerperlig. S sin beidi göet bienander gsi. Do het sich der nechere Kontakt – ich in de Mitti – nit vermeide lo.

Im Ort akumme, hab ich ei Milchkaffe am andere trunke. Irgendwiä hab ich d Zit, bis diä andere akumme sin, jo rumkreäge meäße. Um d Mittagszit bin ich schu ganz zittrig gsi. S Gegemittel hets im Café des Sports gäh: E Gläsli Edelzwicker.

Gib eine Beschriftung ein

Am Nommittag, so um zwei rum, sin si göet glüünt akumme un hän vu dere Landschaft gschwärmt un vu de scheene Ufstig un Abstig . . . nur mi Mann het nit gsait. Villicht verzellt er mer e ander Mol, wiä s ihm gfalle het.

Deheim hab ich mich erscht emol duscht un mini Wunde versorgt. Un deno ab ins Internet un in d Söechmaschin igäh: Genusswandern im Schwarzwald. Verdori nomol, s möeß doch ebbis zwische dere Achtsamkeitshysterie un em Wellnesswahn uf de einde Sitte un dem Grenzerfahrungsgedöns uf de andere gäh! Un do denoch söech ich jetz. Wänn ich ebbis gfunde hab, loß ich s eijch wisse.

Klimakterischer Hedonismus kenne ner jetz sage, dodemit kann ich lääbe. Ender wiä mit Fiäß voller Blodere.

Adjee mitenand
saits Rénate

Dankscheen, VAG

Friburg het schu e göets Netz fir öffentligi Verkehrsmittel, aber manchmol verrootet mer s nit so göet un d Aschlussbahn wartet halt doch nit. Un deno hocksch bin eme Dreckwetter anere zugige Stroßebahnhaltestelle un löegsch uf d ander Site.

Dert hockt e jungi Frau, wu z vil isst un sich z wenig bewegt. Frejer het mer gsait, so e Feschti, aber fescht isch ebbis anders. Nai, s isch e Pfludde un des mit grad emol zwanzig oder hegschtens fimfezwanzig Johr. S glai Kind vunnere isch aber e richtig herzigs Dützerli. Mer sotts nit meine.

Un denäbe wartet e anderi Frau. Si isch nochlässig un doch uffällig aazoge, aber uf e billigi Art, e Schludde halt.

Ebbe zeh Schöelkinder warte au uf d negscht Bahn, e baar uffgregti Gingl un Gumsle mit dirre Bei hopse rumm un breäle um d Wetti. Eweng wider ewäg stoht noch e Drummle un e Kerli mit eme mords Seschter rum. Der Kerli kann küm üs de Auge löege, so feißt isch der. Diä zwei hopse nit rum.

Un wänn i diä negscht Bahn au no durchgolo hät, wär villicht noch e alte Knorre kumme un e gschuckti Dautle. So durchtribine Siäche un Kaibe sieht mer au vilmol.

Merke ners? Mir goht s hit nit drum, mich iber d VAG üszloh, wil mer kanns in jedere Bahn lese: Die letzte weg, die nächste kommt. Frogt sich halt manchmol nur, wänn?

Un so sin mer bim Warte diä ganze lautmalerische alemannische Werder igfalle. Natirlig, äs sin fascht nur Schimpfwerder. Aber mi Apell isch: Kratze ejch au bim Schelte am Kopf un kruschtle diä alte Schimpfwerder rüs. So abschailigi Üsdrick wiä: Vollspast, Bist du schwul Mann, Mongo, das ist total behindert. Des wämmer nit heere. Des brüche mer nit.

Deswäge sag ich dankscheen, liäbi VAG fir d Zit zum Nochdenke.

Un . . . s git bstimmt au scheeni Kosewerder uf alemannisch, mir fallt jetz aber grad keins  ii, also heißt s: Widerkratze – am Kopf.

Adjee mitenand
sait s Rénate

Herbschtwanderung – Teil 1

Mir hän Bekannti, des sin so richtigi Wandervegel. Un diä hän uns gfrogt, ob mer denn nit bim Saisonabschluss in de Vogese mitwandere wotte. Eigentlig sin mir ender so Rumdapper, aber unseri Bekannte hän gmeint, dass mir do schu mithalte kennte, wun ich doch jetz au regelmäßig Sport mach un mi Mann meäßt jo elai schu durch sini körperlich Arbet als Koch fit si.

Goldender Oktober in den Vogesen, so hets gheiße. Um d Route hämmer uns nit kimmeret, des isch jo schu abgmacht gsi. Mir hän nur unseri Rucksäck packe meäße: Veschper fir zwei Dag un e Hitteschlofsack firs Masselager un was mer sunscht noch zum Ibernachte brücht. Ich hab noch niä imme Masselager ibernachtet, aber schu vil devu gheert: vu mufflige Socke, ranzige Leberwurschtbrote un vu de Schnarcher, wu s schints in jedem Masselager git. Ich hab mer schu denkt, dass des nit so mi Ding isch, aber fir ei Nacht sotts go.

S isch grad noch so Oktober gsi. Im Frühtau zu Berge isch s losgange, bi gschmeidige drei Grad. Immer nuff un nab. Wänn der obe gsi bisch, hesch dich gar nit fraije kenne, dass der s gschafft hesch, wil s isch gli wider nab gange un änne wider nuff, de ganze Morge lang. Alles in allem hämmer aber doch e paar Höhemeter gmacht un sin em Grand Ballon necher kumme. Am Einsi rum hämmer e kleini Paus gmacht un s Veschper gesse. Ich hab s fascht meäße rabschlinge, wil ich noch mini Blodere hab versorge meäße, denn ich hab vili Grand Ballons an de Fiäß gha.

Fir de Nochmittag isch noch emol e glich langi Strecke uf em Programm gstande, deswäge nur e kleini Paus, wil s jo au frejer dunkel wird. Gott sei dank isch s noch Summerzit gsi, sunscht häts kenne kääb wäre.

D Landschaft isch schu scheen gsi, des möeß mer schu sage, leider het mer immer nur ganz kurz kenne löege, wil mer saumäßig ufpasse het meäße wu mer hidappt un dass es einem nit hihaut.

Diese Diashow benötigt JavaScript.

Fimfezwanzig Kilometer sin mer glaufe, des het e Handy vu eberem üsgrechnet. Fimfezwanzig Kilometer, alles nuff un nab. Aber unseri Bekannte hän räächt gha. Konditionell hämmer durchghalte. Ich hab d Aastrengung gar nit eso gmerkt, wil diä nässende Blodere bi jedem Schritt so weh döe hän, dass de Schmerz d Aastrengnung iberdeckt het. Wiä s minem Mann gange isch, weiß ich nit, mer sin z erledigt gsi zum schwätze. Ich mein, dass er eweng meh bäärzt het wiä ich.

Vum Obend un em andere Dag e ander Mol.

Adjée mitenand
sait s Rénate