Landflucht

Immer meh Mensche wänn in de Stadt wohne, meischtens wäge de Infraschtruktur.

Aber nit nur d Mensche ziägts  in d Stadt, au d Viecher. Letscht Johr isch e Wildsäu durch e Friburger Supermarkt  gallopiert.

D Reiher stehn au in de Dreisam un löege üs de Wesch, wiä wänn si kei Wässerli triäbe kennt.

Un d Ratte sin jo schu immer Städter gsi.

Aber sitter nejschtem gits e ganz andere Trend. So ähnlig wiä s des urban gardening z Friburg gäh het. Vor em Theater isch Gmiäs gwachse. Ich mein, Zuccini gsähne z ha. Ob des ebber gholt un deno au no g’esse het, säll weiß ich jetz halt nit.

Nur diä nej Bewegung, dass es d Tiere in d Stadt ziägt, isch kei Ergebnis vu neme Arbeitskreis. Des mache diä eifach eso, ganz ohni  Gremium un Experterundi.

Mir hän nämlig sitter nejschtem e Weschpe- un e Amslenescht uf em Balkon. Do  hämmer villicht glöegt. S isch schu interessant, aber jetz wu d Kinder nimmi deheim sin un mir mache kennte, was mer wotte, miä mer uf d Weschpe un uf d Amsle Rucksicht nämme. Des Gsurre vu de Weschpe fangt jetz nit erscht im Auguscht aa. Also kei Wurscht  dusse esse, aber des isch s kleinscht Problem.

Mit de Amsle degege isch des eweng difficiler, diä wäre nit gärn gsteert, wänn si briäte. Do möeß mer schu eweng lislig si un mer sott au nit eso nooch dra goh. Do flattere si no gli wider furt un leen d Eier elai. Des wänn mir nit. Deswäge mache mir s uns dis Johr in de eind Ecke vum Balkon gmiätlig un diä ander ghärt de Amsle. Gott sei Dank isch unser Balkon nit arg glai, deno kenne mer enander uns üsem Wäg goh.

Un wänn mi Mann un ich miteander schwätze wänn, gehn mer halt ni. Aber so vil schwätze diän mir nit.

S wird nur heikel, wänn d Amsle vuneme Üsflug zruck kumme. Si  lande nur im Nescht, wänn keiner do isch. Also gehn mir halt ni, warte bis de Vogel uf de Eier hockt un schliche uns wider vorsichtig nüs. Do hämmer uns schu dra gwehnt.

Ich bin jo emol gspannt, wiäs wird, wänn diä erschte Amslejungi gschlupft sin. Wahrschins sin mi Mann un ich deno stolz wiä Großeltere. Aber ob mer deno iberhaupt noch nüss kenne?

Mi Mann het nämlig rüsgfunde, dass d Amsleeltere ihri Bröet zimlig rabiat verteidige.

Des wäre mer sähne, wänn diä hellblaue Eier üsgschlupft sin.

Löege mer mol.

Adjee mitenand
saits Rénate