– Fir alli, wu liäber zöehorche, d Tondatei isch am End vum Beitrag –
S isch wider sowit. D Stroße kenne gfährlig glatt wäre un mir sin deswäge mit de Öffentlige unterwägs, wiä s letscht Johr au schu. Ökologisch korrekt unterwägs. Natirlig gohts am Sunntig in de verschneite Schwarzwald, zöem Runterfahre, also nit de Schwarzwald nab, sondern mental un zöem Abschalte.
Diese Diashow benötigt JavaScript.
Des mit em Abschalte find ich persenlig gar nit eso eifach. Mir isch des Bild mit de Fisch in de Badwanne noochgange. Un pletzig isch mers iigfalle, wurum diä Gschicht vu de Fisch in de Wanne, wu mer sich frejer als verzellt het, wider eso lebändig wore isch. De Butzlumbe isch Schuld. Ich hab e Butzlumbe, wu lütter Fisch druf sin un diä löege gar nit glicklig üs de Wesch. Geschtern erscht hab ich d Badbode demit butzt. Jetz wirf ich en furt un kauf mer einer mit Bliämli.
Des nur kurz zwischedurch. Mensch, uf was der alles Acht gäh möesch. Nit emol Butzlimbe kammer kaufe, ohni dass mer Angscht ha möeß, e schwers Trauma devu z trage.
– Fir alli, wu liäber zöehorche, d Tondatei isch am End vum Beitrag –
Im September als denk ich schu an d Gschenker. Aber s isch jo noch soo vil Zit, sag ich mer deno wider. Un pletzlig isch s Dezember. Bi de Kinder isch des mittlerwil eifach. Diä schicke mer eifach e Link vuneme große Versender un wänn dr der Link ufmachsch, möesch des Gwinschte nur noch in de Warekorb lege un deno zöe de Kasse goh.
Aber mi Mann kriägt jo d Zähn nit üsenander. Der sait immer, dass er nit brücht. Do hab ich mir halt s letscht Johr ebbis Scheens fir en iberlejt un em e Zelt gschenkt. Wihnächte – esse und schenke Kei einzigs mol isch er go zelte gange. S Zelt un des ander Glumbs wu er sich dezöe bstellt het, lit alles noch im Keller, nit emol üspackt het ers. Immer isch irgend ebbis gsi. Entweder ischs em z warm gsi oder z kalt, oder er het pletzlig schaffe miäße, des het er gsait. Un eimol isch er verkeltet gsi. Jo, de Schnüpper het er gha, do sait mer doch jetz „Männerschnupfen“ dezöe.
Aber dis Johr hab ich en halt eweng blogt, wil ich nit wider ebbis schenke hab welle, was deno wider nur rumlit.
Irgendwänn emol, wu ich zum hunderschte Mol devu agfange hab, was em denn Spaß mache kennt, het er gmeint, dass er e baar Männer kennt, wu angle diän. Des sei e wunderbari Meglichkeit, abzschalte un zöe sich z kumme. So am freje Morge am Baggersee hocke un ufs Wasser löege, eifach nur hocke un löege.
S isch jo nit eso, dass ich minem Mann kei innerligi Röeh genn, aber angle, nai, des goht nit. Ich hab em deno erklärt, dass mer dodezöe halt au bi Zitte ufstoh miäßt oder ob er gli nooch de Arbet an de See fahre wott? Des het em eweng z denke gäh. Widerscht hab ich iigworfe, dass im Baggersee jo keini Filets rumschwimme, sondern richtigi Fisch mit Flosse, Kepf un Därm. Mer sott jo meine, dass des e Koch kenne miäßt, also Fisch üsnämme. Kenne döet ers, aber s grüüst em devor, des isch sini persenlig Leich im Keller. Der kann nit emol e Siberfischli s Klo rabspiäle, des möeß immer ich mache. Wurum ich diä Viächer umbringe dät, diä seie doch nützlig un fresse Dreck un Hütschuppe un so. Wil si eklig sin, do bin ich kaltherzig. Aber wänn mi Mann endlig emol d Fuege wider nej mache dät, hätte die Drecksviächer au nit eso vili Unterschlupfmeglichkeite.
Aber um en endgiltig vum Angle abzbringe, hab ich em klipp un klar erklärt, dass ich nit firs Fisch dotschlage, Kepf abschnide un Därm rüshole zöer Verfügung stand un habs noch eweng bildlig üsgmolt. Wiä mer als schu emol an de Därm ziäge miäßt un was do alles noch drin si kennt. Un dass sich d Kepf nit immer so eifach abhaue lehn, dass de Kerper als noch zuckt un d Äuge sich drille, wänn de Kopf schu denäbe lit. Ich hab ehrlig gsait noch niä e Fisch dotgschlage oder dodebi zöeglöegt, aber so eweng Drama het si miäße .
Ich hab nämlig schu Horrorvisione gha, wu er des mit em Angle gsait het. Ich hab Deesli im Kiählschrank, mit Made un Wirmer drin, gsähne, mit sonige, wu au bi froschtige Temperatüre noch gnöeg Energie hän, de Deckel z lupfe, um im Kiählschrank umenander z groble. Ich hab mer üsgmolt, wiä wuchelang Fisch in de Badwann rumschwimme, wil si keiner dotschlage wil un si einem jeder Morge un jeder Obend bim Zähn butze vorwurfsvoll aaglotze. Un wiä si irgendwänn mit em Büch nooch obe schwimme un ich si furtwerfe oder beerdige möeß. Nai, des will ich nit.
Ich hab deno e besseri Idee gha fir mi Mann. Ich sag nur „Lebenslanges Lernen.“
Em Rénate si Blog . . . 