Z Friburg in de Stadt . . .

Do hab ich nur druf gwartet. Diä Wuch schlag ich d Zittung uf un si häns wider emol vu de Stadtbutzede gha. Des verfolg ich schu e Wiili un jetz möeß es rüs, sunscht verrißts mi noch.

Jedes Johr diä glich Gschicht. Engaschierti Bürger un Schöelklasse dappe umenander un hole kubikmeterwis Dreck un Abfall üs de Bisch un Bäch. Deno macht de Reporter noch e Foto: Schiäler un Göetmensche, mit de sponsorte oraschfarbige Kappe uf em Kopf, löege frehlig in d Kamera un mach ei Sack am andere mit e Hüffe Gfrääs, wu umenander lit, voll. Hei, möeß des Spaß mache, de Dreck vu andere ufzläse. Des isch in minene Auge s Dimmscht, was mer mache kann. Wurum verfahrt mer do nit eifach nooch em Verursacherprinzip? Wer ebbis uf de Bode wirft, möeß es ufhebe – eigentlig klar – un wer sich nit do dra haltet un verwitscht wird, möeß bleche oder derf zöeneme Art „Workshop“ mit Fachkollege, wu des beröeflich mache, nämlig emol e Wiili bi de Stadtreinigung mitschaffe.
Zöem Verursacherprinzip het sich nejlig ebber in de Presse (ich will jetz keini Nämme sage) g’äußeret. Des het der/diejenigi aber ganz anderschd verstande – s Verursacherprinzip. D Verursacher vu de dreckige Stadt sin nit diä Lit, däne de Abfall üs Versähne rabkait. Na nai, do möeß mer schu eweng um d Ecki denke kenne. D Verursacher sin diä Händler, wu ihri Ware in Verpackunge verkaufe. Also de Beck zöem Beispil. Der verkauft sini Weckli in Guggele. Jetz kanns schu emol bassiäre, dass der s Weggli gli ißisch, wil der e mords Kohldampf hesch un deno? Wuhi mit de Guggele, wenn si leer isch? De negscht Abfalleimer isch ei oder zwei Meter wit wäg. Isch jo klar, dass d Lit s Papierli un d Guggele rabkaie leen.

 

„Z‘ Friburg in de Stadt, sufer isch’s un glatt.“ So wiäs de Johann Peter Hebel emol dichtet het, ischs uf de Wäge vu de Stadtreinigung gstande. Der Spruch isch verschwunde, wurum wohl?

Zöe dem Thema fallt mer noch e Liäd ii. Eins wu’s au um dreckigi Gschichte gange isch, s isch um de ehemalig Präsident George Bush gange: „Dear Mr. President, take a walk with me“ het d Pink gsunge. „Liäber Herr Burgermeischter, gehmer mol e Stickli mitenander durch d Stadt?“ kennt doch au basse.

Sin froh, dass ich nit singe kann, sunscht dät ich am End des Liäd noch umschribe.

Adjee mitenand

sait s Rénate

 

Nix goht meh

S isch schtill wore in letschter Zit im Blog. Z verzelle gits noch gnöeg, aber s isch ebbis ganz arg Schlimms bassiärt. Mi Laptop het de Geischt ufgäh, üs heiterem Himmel, eifach eso. Kei Internet, keini E-Mails, keini Fotos, keini Texte, keini Tön. Alles uf de Feschtplatte. E Sicherung gits schu, aber schwätz mol mit ere externe Feschtplatte . . .  „Feschtplatte, dü weisch doch alles . . .“ Deswäge gits jetz nur e glaine Zwischenochricht, ohni Ton. Der gits e ander Mol.

Bisher hab ich denkt, dass s Schlimmscht was einem im Hüshalt bassiäre kann, isch, dass d Spülmaschin oder d Weschmaschine kabütt goht.

Ich weiß noch, wiäs gsi isch. Mir sin üsem Campingurlaub kumme, s isch schu e Wiili her,  mindeschtens fuffzeh Johr. Unser alt un dreckig Golf bis obehi vollgstopft. Wenn der de Deckel ufgmacht hesch, isch alles rüsgrugeltet: Hering mit Dreckschibel dra,  nassi Handtiächer, e Kinderrucksäckli mit einzelne Memorykärtli, e vollkotzt Kuscheltiärli un so wider. Wenn der des ganz Glumbs üsgrümt gha hesch,  ischs ans Wesch sortiäre gange. Diä ganz Wohnung voller Dreckweschhüffe. Nooch der erschte Ladung het d  Maschin schlapp gmacht un zwar bim Iiweiche, nit nooch em erschte Mol Schleudere, des wär jo noch gange.  D Diire hab  ich irgendwänn ufkriägt, leider ischs Abbumpe nimmi gange un s het e mords Wetti gäh. Wu ich diä ufbutzt gha hab, bin ich mit minem Korb voller bätschnasser Wesch zöe de Nochbere. E Tropfspur hab ich hinter mir herzooge. Ich hab jo kei Zuber gha, sondern e Korb mit Lecher. Do hab ich an diä Fraue denke miäße, wu frejer am Fluß  d Wesch gwäscht hän. Bis anne niinzehhundertsibenesechzig het mer des an de Elz gsähne. Diä Fraue hän kei Fitnessstudio brücht, Kraft und Üsdür isch bim Wesch wäsche träniärt wore.

Mir sin bal e Wuch lang um d Weschhüffe rumgloffe, so lang ischs gange, bis diä nej Maschin gliferet wore isch. Wenn ich noch in de Schöel gsi wär, hätt ich kenne e Ufsatz driber schribe: „Mein schönstes Ferienerlebnis“.

Adjee mitenand

saits Rénate

Ich hoff, dass es diä negscht Wuch wider goh kann im Blog. Löege mer mol.