Schu wider Oschtere

Oschtere bim Rénate

Küm isch Wihnächte rum, stoht schu Oschtere vor de Diire.

Manchi leen jetz d Liächterschlange eifach s ganz Johr iber dusse am Balkongländer hänge. Des Gwurschdl mit em Rabmache isch ene schins z bleed.

Bi uns isch alles wider in de Kischte glandet oder im Abfall. S wird jedes Johr e glais bitzeli weniger, so lang bis nur noch ei Schöehschachtle ibrig isch. Des isch s Ziel, wu ich mer gsteckt hab, aber wänns eso widergoht, möeß ich dodefir hundertachzig Johr alt wäre.

Fir Oschtere hämmer nit eso vil Dekoglumbs, nur ei Kischte. Ich hab mi Mann gfrogt, ob er mer denn d Oschterkischte üs em Keller hole kennt un bi däre Glägeheit, gli diä viär Wihnachtskischte mit nab nämme kennt. D Wihnachtskischte seie doch schu lang im Keller, des heb  ich em doch schu kurz nooch Dreikönig gsait, dass diä nab gheere oder ischs nooch Fasnet gsi oder d letscht Wuch? Nit oder, sondern nooch Dreikönig, nooch de Fasnet un diä letscht Wuch au.

Also mir het des nit eso gfalle, diä Kischte im Igang, deswäge hab ich e Dischdecki druf glait, dass es nit eso wiäscht üssiht. Wiä sait mer als? Aus den Augen, aus dem Sinn – in dem Fall üs minem Mann sinem Sinn.

Ich hab d Oschterkischte am Karfritig kriägt. S hät kenne lange. So wiäs vor ebbe zwelf Johr au hät kenne lange. Dertemol hab ich mit de Kinder Eier amoole welle, dodezöe d Eier aber erscht üsbloose miäße. Zeh Stick sin vor mer gläge. Nooch zweie ischs mer drimlig wore. D Burscht hän mich ganz vergelschteret aglöegt, wu ich erscht dunkelrot un deno kridewiß wore bin. Deswäge häns Kinder au üsprobiäre welle. De Kerli, ganz de Vadder, Grobmotorik dominant vererbt – Ihr kennes Ejch vorstelle. S Maidi, de Schißhas, het nit, aber au gar nit üsem Ei nüß kriägt, vor lütter Angscht, s Ei kabütt z mache.

Mir hän uns nooch fimf Eier (drei üsblosene vu mir un zwei vum Sohn, wus nit gschafft hän) e Daag Erholung gönnt un diä andere fimf fir de Karfritig ibrig gloh.

Am Karfritig, wu alli noch gschloofe hän, hab ich alli fimf Eier üsbloose, allerdings mit fascht dümegroße Lecher obe un unte. Jetz kanns ans amoole goh, hab ich mer denkt.

Bim Morgeesse het mi Mann d Burschd gfrogt, wiäs denn eso mit eme spontane Bsöech im Europapark üssähne dät? Eier amoole gege Europapark? Wer het wohl gwunne? Ich, e Daag fir mich, wil in de Europapark kriäge mich keini zeh Resser.

Do bin ich gschwind an de Kiählschrank un hab de Eierschlonz rüsgholt un in d Pfanne ghaue. Fir so e Daag im Europapark möeß mer doch gstärkt si. S Maidli het nit devu welle, s het gsait, dass de Bröeder nigspuckt het. Jo, er het eweng gspoitzelt, säll stimmt, un so e schludrigi Masse loßt jo schu au gwissi Assoziatione zöe. Mir ischs au nimmi drum gsi un im Kerli au nit eso rächt. Mi Mann het diä zeh verklepperte Eier nit ganz zwunge, aber fascht. S isch em glaub eweng liädrig gsi, aber gstärkt.

Un jetz sin diä nackige Eier halt immer noch do, villicht schaff ich s disjohr, si azmoole.

Adjee mitenand un scheeni Oschtere

vum Rénate

. . . un wänn Ejch an Oschtere ebber verklepperti Eier abiätet un dodefir e Schissle üs em Kiählschrank holt, Obacht sag ich do nur.