Klari Ansage!

Es gilt Maskenpflicht, bitte tragen Sie . . . oder klari Ansage uf Alemannisch

Pfingschtschtory oder d shopping queen

Eigentlig hab ich jo e Gschicht zöe Pfingschte verzelle welle, aber s isch mer nit iigfalle, deswäge jetz des.

Shopping Queen, des isch e Fernsehsendung, kenne ner diä? In welem Sender, dass si kunnt, säl weiß ich nit, im Fernseh halt. Ich hab d Shopping Queen schu zwei mol quasi alöege miäße, wil si bi eberem gloffe isch, wu ich bsöecht hab. So ganz alles hab ich zwar nit kapiärt, ich will aber änewäg devu verzelle.

Des isch also eso. Diä, wu Shopping-Queen were will, rennt mit ere Assischtente-Tussi (wahrschins e Freundin) durch e Innestadt vu Kleidergschäft zöe Kleidergschäft un möeß sich inere bstimmte Zit fir e bstimmti Summe e nej Outfit zöelege un ufbretschtele, also nej ikleide un style loh, un am Schluß wirds immer kääb mit de Zit un si renne deno uf Steckilischöeh natirlig (diä sin jo au so praktisch fir e Stadtbummel) zöem Frisär ni. Dert wartet schu e ganz Team, dass si de Queen d Hoor scheen mache derfe – zöem Wäsche langts als nimmi –  un dass si nere s Gsicht amoole derfe.

Also wenn ich d Shopping-Queen wäre wott, dät ich des eso mache, do wär ich schnell demit fertig.

Ich dät z Friburg in d Konviktstrooß goh – d Konviktstroß isch e wirklig scheeni kleini Stroß mit e Hüffe Läde, wu mer scheeni Sache kaufe kann, wu mer meischtens nit brücht. Un s git e baar nobli Boutique mit Frauekleider. Also ich dät in so eini ni goh (ich sage ene als Rechtsanwaltsgattinebekleidungsfachgschäfter) un z allererscht frooge, ob si au ebbis in minere Greßi, also vierzig ufwärts hän. Deno däte si hochnäsig meine, dass des nit eifach wäre dät, im Lade hän si so ebbis nit, si kennte aber mol im Lager löege, was si fir mich döe kennte. Wenn ich deno zeh Minüte bled im Lade rumgstande bin, däte si mit zwei erdfarbige oder steigraue Kleidungssticker uf mich zöe kumme un bedüre, dass es leider nit meh in minere Greeßi gäh dät. S Oberteil üs Cashmere un d Hose in Cool Wool. Uf mi Iwand, dass Wulle mich bisse dät, wir ich ufklärt, dass richtigi Cashmerewulle  gar nit bisse kennt, Coolwool schu drei mol nit un ich bisher wahrschins nur minderwertig Glumbs agha hab. Derartig frejndlig ufklärt gang ich artig in d Kabine un probier a. D Hose spannt am Fidle un bißt an de Bei un de Bullover bißt iberall. Ich nimm beides un denk mer: Des kannsch göet uf Ebay vertickere. De Shopping-Etat isch jetz schu fascht ufbrücht. Also fir d Schöeh langts nur noch in de  Deichmann. Dert kauf ich mir  Sneaker mit Glitzer un denk mer: Diä stellscht im Kartong  vor d Diire mit em Schildli dra: Ungetragen, Fehlkauf, Kassenbon leider verloren, gerne mitnehmen. Viel Freude mit den schicken Teilen.

Deno noch d Krönung fir d zöekinfitg Queen. Frisär un Make-up. Wil de Etat jo schu fascht erschöpft isch, gohts zöem Hairkiller, wäsche, Spitze schniide un sälwer föhne. Säll isch sowieso besser, sälwer föhne. Ich hab als schu emol denkt, si wenn mi Skalp, so hän si ammer rumzerrt un hinterher hab ich üsgsähne  wiä e Pfingschtochs.

Zöem Schluss noch d Königsdisziplin. S Make-Up. Do wir ich sage, dass ich gege alles allergisch bin un nit vetrage kann un üserdem de natirlige Typ bin, dodezöe langt eweng e Puder un e dezente Lippestift un beides hab ich zöefällig  im Handdäschli.

He,  ich will doch nit, dass do eini ins Tepfli langt, wu si schu fir anderi Kundinni mit ihre Kappeschilderfingernegel drin rum dalgt het, un dodemit mir im Gsicht rumschlirgt. S tschüderet mich grad, wänn ich nur dra denk, was sich do alles eso unter de kinschtlige Kappeschilder  asammlet.  Un wenn der hinterher in de Spiägel löegscht, denksch s isch eini üsem Wachsfigürekabinett vu de Madame Tussot, wu dich alöegt.

Also wänn  ich mers richtig iberleg, nai ich will kei Shopping-Queen wäre, im Läbe nit.

Adjee mitenand

saits Rénate

Doch ebbis Positivs

Mir hän e neje Burgermeischter z Friburg. Hoppla, jetz wird s Rénate noch politisch denkt jetz villicht de eind oder ander. Des ischs aber schu gsi an politischem Statement. Ich hab halt eifach nit immer nur schelte un joomere welle, deswäge hab ich des Wahlergebnis zöem Aalaß gnumme, eweng üs de Bruddliecke rüszkumme un endlig mol e positive Beitrag z schribe.

Wiäs zöe dem Wechsel het kumme kenne, dodriber isch jo bal jeder Daag in de Zittung gschriwe wore, do isch mer bal gar nimmi drüs kumme. Was ich halt schu gheert hab, isch,  dass de Salomon e rächte Giftmichel sii kann un dass er ordentlig üsteile kennt, so het mer sich verzellt, des hän si gsait, ob do ebbis Wohrs dra isch, säll  weiß ich natirlig nit. D Lit schwätze jo viil wiä de Daag lang isch.
Aber jetz ischs halt rum fir en. So richtig het mer  zwar nit demit grechnet. D Lit nit un er sälwer au nit, aber s isch wiäs isch. S goht em jetz eso, wiä mir vor zwei Johr. Mit knapp achtefuffzig in Rente. „Weisch, Dieter, so schlimm isch des nit. S brücht e Zit, bis der dich dra gwehnt hesch, e Hüffe Zit z ha. Aber villicht fangsch erscht emol aa, de Keller ufzrüme, groß gnöeg bisch, dü brüchsch  jo kei Angscht ha wiä ich, dass der ebbis uf de Kopf kait.“ – S Rénate isch in Rente – Des dät ich em sage, wänn er mich froge dät, wiäs wider goh soll.

Un wänns em doch z langwilig wird un em Decki uf de Kopf fliägt, soll ers mache wiä ich un sich e Minijob söeche. Villicht kann er jo bim neje Burgermeischter als Berater aafange, dass dem ebber zeigt wiä mer des Amt meischteret. Iber d Unterstitzung vuneme erfahrene „Kolleg“ frejt der sich bstimmt. Wämmer vuneme durchschnittlige Beraterlohn vu ungfähr hundertfuffzig Euro in de Stund üsgoht, möeß er grad emol drei Stund im Monet schaffe. Do macht er sich nit naß.

Des isch mer halt eso durch de Kopf gange. Ganz scheen positiv un konschtrutiv, nit wohr?

Adjee mitenand

saits Rénate

So sihts üs

S isch eklig un ich heer jetz au demit uf, ehrlig, aber des hab ich doch noch zeige welle.

„Trilogie von Hundehaufen, im Plastikmantel an Treppengeländer.“

Heert sich doch besser aa, wiä “ vollgschissini Plaschtikgugele uf de Brucke“.

Adjee mitenand

saits Rénate

. . . s negscht mol gits ebbis Positivs vu mir, also wämmer ebbis ifallt.

 

 

Z Friburg in de Stadt . . .

Do hab ich nur druf gwartet. Diä Wuch schlag ich d Zittung uf un si häns wider emol vu de Stadtbutzede gha. Des verfolg ich schu e Wiili un jetz möeß es rüs, sunscht verrißts mi noch.

Jedes Johr diä glich Gschicht. Engaschierti Bürger un Schöelklasse dappe umenander un hole kubikmeterwis Dreck un Abfall üs de Bisch un Bäch. Deno macht de Reporter noch e Foto: Schiäler un Göetmensche, mit de sponsorte oraschfarbige Kappe uf em Kopf, löege frehlig in d Kamera un mach ei Sack am andere mit e Hüffe Gfrääs, wu umenander lit, voll. Hei, möeß des Spaß mache, de Dreck vu andere ufzläse. Des isch in minene Auge s Dimmscht, was mer mache kann. Wurum verfahrt mer do nit eifach nooch em Verursacherprinzip? Wer ebbis uf de Bode wirft, möeß es ufhebe – eigentlig klar – un wer sich nit do dra haltet un verwitscht wird, möeß bleche oder derf zöeneme Art „Workshop“ mit Fachkollege, wu des beröeflich mache, nämlig emol e Wiili bi de Stadtreinigung mitschaffe.
Zöem Verursacherprinzip het sich nejlig ebber in de Presse (ich will jetz keini Nämme sage) g’äußeret. Des het der/diejenigi aber ganz anderschd verstande – s Verursacherprinzip. D Verursacher vu de dreckige Stadt sin nit diä Lit, däne de Abfall üs Versähne rabkait. Na nai, do möeß mer schu eweng um d Ecki denke kenne. D Verursacher sin diä Händler, wu ihri Ware in Verpackunge verkaufe. Also de Beck zöem Beispil. Der verkauft sini Weckli in Guggele. Jetz kanns schu emol bassiäre, dass der s Weggli gli ißisch, wil der e mords Kohldampf hesch un deno? Wuhi mit de Guggele, wenn si leer isch? De negscht Abfalleimer isch ei oder zwei Meter wit wäg. Isch jo klar, dass d Lit s Papierli un d Guggele rabkaie leen.

 

„Z‘ Friburg in de Stadt, sufer isch’s un glatt.“ So wiäs de Johann Peter Hebel emol dichtet het, ischs uf de Wäge vu de Stadtreinigung gstande. Der Spruch isch verschwunde, wurum wohl?

Zöe dem Thema fallt mer noch e Liäd ii. Eins wu’s au um dreckigi Gschichte gange isch, s isch um de ehemalig Präsident George Bush gange: „Dear Mr. President, take a walk with me“ het d Pink gsunge. „Liäber Herr Burgermeischter, gehmer mol e Stickli mitenander durch d Stadt?“ kennt doch au basse.

Sin froh, dass ich nit singe kann, sunscht dät ich am End des Liäd noch umschribe.

Adjee mitenand

sait s Rénate