Drecksschtory – Prolog

Eigentlig gits jetz e Schteitment vum Rénate zöe de neje Maßnahme vu de Stadt in Sache Abfallsünder, eigentlig . . .

Immer wenn ich „Aus gegebenem Anlass“ heer, möeß ich an diä alt Firma denke, wu ich gschafft hab vor der Rente. All Ritt hets do e nejs Rundschriebe gäh, Aus gegebenem Anlass. . .  S bescht Rundschriebe isch des mit de H-Milch gsi, hebe Ejch fescht. Fir sonigi Aglägeheite brüchts halt schu stüdierti Betriebswirt. Nur ganz schnell, deno gohts wider mit em Abfall un em Dreck umenand. Des mit de H-Milch isch eso gsi. S het jo e Teekuchi gäh, wu hauptsächlig Kaffee gmacht wore isch, aber s heißt halt Teekuchi. Un e Zit lang isch de Verbrüch vun de H-Milch in d Hechi gschnellt un keiner het gwißt wurum. Also eigentlig nit keiner, ich habs schu gwißt, oder mir denkt wurum, s isch nämlig sälli Zit gsi, wu d Latte Macciato grad in Modi kumme isch, aber ich bin jo kei stüdierte Betriebswirt, deswäge het mr au nit uf mich gheert. Also isch mr devu üsgange, dass ebber als emol e Bejtili Milch mitnimmt. Wer süfft freiwillig H-Milch, 1,5-prozentigie au no?

Also isch s besagte Rundschriebe mit em gegebene Alass an alli verschickt wore. Dass es jetz kei H-Milch meh git, wägem hoche Verbrüch, zwei bis drei Liter meh in de Wuch wiä diä letzschte zwelf Johr. Des sin ufs Johr grechnet so um diä fimpfezechzig bis gar zibzi Euro im Johr un des bineme Unternämme mit eme Umsatz vu, jo sage mr mol imme siebestellige Eurobereich, do möeß mr schu Acht gäh. Un bi däm Rundschriebe isch noch so e Diagramm debi gsi, fir d Mitarbeiter, wu besser Bilder verstehn. Deno hets ab sofort alternativ diä glaine Portionskaffeesahne igfiärt wore. Jetz kunnts aber. Diä het mer sich am Fritig Mittag, zwische halber eins  un eins im Sekretariat abhole kenne. Drei Stick pro Achtstundedaag. Fir meh hesch dich göet mit eme Teetrinker stelle miäße. Fir diä, wus am Fritig verschlofe hän, hets noch am Mändig Morge zwische achti un halber Nini e Chance gäh.  Mr kann sich vorstelle, wiä des d Sekretäri gfrait het.

Un dass des Schriebe sich nit kleinlig aheert, hän de CFO, de Chief Financial Officer und de CEO, de Chief Executive Officer – mir hän em als de Terminator gsait-  des Ganze mit de ditsche Teekuchiverordnung Wescht begründet. In Oscht gits schins e anderi. Dert, also in de Teekuchiverordnung Wescht stoht angeblig drin, dass mr üs hygienische Gründ in mittelständische Unternämme mit externem Gschäftsbsöech nur Portionskaffeesahne abiäte derf un d Kaffeemaschin (Voll-und Halbautomate) regelmäßig warte loh soll un s letztscht Wartungsprotoll im Besprechungsraum zöer Isicht fir de Gschäfstsbsoäch üslege möeß, möglischt laminiert, dass mr d Flecke wegbutze kann wäge de Hygiene.

Ja, ja, so e CFO un e CEO hän schu wichtigi Funktione.

Adjee mitenand

saits Rénate

De Gango

„Ich gang go Iikaufe“ het mi Mann geschtern gsait. „Bringsch Milch mit, s langt glaub ich nimmi fir de Kaffee morne Morge.“ hab ich em gsait. „Basst“ un schu isch er furt gsi. Wu er zruck kumme isch het er alles elai in de Kiählschrank g’rüümt. Hoppla, was isch mit em bassieärt?  Meischtens lit s Zigs nur hi un meint, dass ich des mache sott, wil ich jo mi bstimmti Ordnung hab un er nit falsch mache will.

Hit emorge söech ich nooch de Milch. Gfunde hab ich e Gugele Wurscht un eini mit Käs. So ungfähr drei Pfund War, aber kei Milch.

„Hesch dü kei Milch g’holt?“ hab ich en gfrogt. „Nai, wurum, s isch doch noch do.“ het er gmeint. „Ebe nit, nur noch e Bitzlili un säll isch glaub ich süür wore, wil irgende Dildapp d Milch dusse stoh loh het bi dere Schwiäli un der Dildapp bin nit ich gsi.“

Wänn ich ebbis nit liide kann, deno ischs schwarze Kaffee. „Gohsch dü jetz go Milch hole?“ hab ich do so frejndlig wiäs noch gange isch, gfrogt.

„Ich bin doch nit de Gango“ ischs zruck kumme. „Ich hab au nit gsait Gang go Milch hole, sondern hab dich gfrogt, ob dü jetz go Milch hole go wottsch, wil ders geschtern vergesse hesch. Des isch d Höfligkeitsform, im Hochditsche sait mer do: Würdest du bitte Milch einkaufen gehen? Konjunktiv zwei oder Futur zwei, wenn dr verstohsch, was ich mein. Gang go Milch hole isch de Imperativ, also d Befehlsform, hesch des kapiärt? D Befehlsform wird glich bildet wiä s eifach Präsens, also d Gegewartsform, diä normal, ohni Häckmeck, also nit verwechsle mit Konjunktiv eins. Wenn dü jetz zöem Beispil saisch: Er heb mords einer im Käner gha, wil dü nit weisch, ob des wirklig eso gsi isch, isch des e Möglichkeitsform, aber so häts si kenne  nooch drei große Biär un viär Virtili.“

„Gang mer doch ewäg mit dinere megliche Präfektivform!“ het er deno gmeint. Des hab ich eso nit stoh loh kenne: „Präfektiv gits nit, s git Imperativ oder Präteritum  un  des isch d Vergangeheit, also des was wirklig rum isch, baschta. Dü bisch geschtern ikaufe gange un hesch d Milch vergesse. Dü miäscht jetz sage: Liebling, ich vergaß gestern Milch einzukaufen. Aber das mache ich jetzt geschwind.“ Des het natirlig nit gsait, gar nit het er gsait, nur e mords Schlurbe zooge un isch devu dackelt. Zruck kumme isch er mit Fitmilch! Des derf doch nit wohr si. Weller Daifel het en denn do gritte? Mir hän immer Vollmilch, immer, immer, immer, no niä hämmer des wiß gfärbt Wasser gsoffe. Er heb halt e schlechts Gwisse gha wäge de vile Wurscht un dem hüffe Käs, wu er kauft het, do het er Kalorie spare well, aber doch nit an de Milch im Kaffee! S isch mer nit anders ibrig blibe, wiä sälwer losgoh un Milch kaufe. Ich hab mich fir extrafetti mit 3,8 %-prozentigig entschide.

Adjee mitenand

saits Rénate