E neji Liäbi – s Lollo

Wu de Summer endlig ganz zaghaft kumme isch, hab i au mol wider efter ins Schwimmbad goh welle.

Ibers #Lorettobad wird vil verzellt un au gschribe, fascht jedes Johr in de Badische, un s git sogar e Förderverein, Poschtkarte kammer schiints au kaufe, sogar e Böech mit lütter Bilder, mein ich.

Aber s Bsundere an dem Bad isch s Damebad. Do derfe nur Fraue ni. So e Bad gits nit noch emol in Diitschland. Eigentlig kei schlechti Sach. Un vu de ganz bsundere Athmosphäre, so fridlig un entspannt wird immer wider gschwärmt.

Ich bin au schu emol dert gsi. Des isch aber schu lang her. D Kinder sind noch glai gsi. Ganz glai.

Also an e bsunders scheeni Atmosphäre kann ich mich bim beschte Wille nit erinnere. Im Gegeteil. Ich bin bal driber nüs kumme. Wummer akumme sin isch de Kerli schu fascht bis ans Gnick verschisse gsi un s Maidli het breält wiä am Spiß. Wurum, säll weiß ich nimmi so gnau. Ich glaub, s isch em si uffgweichti Bretschele rabkait un ich hab em si nimmi gäh welle, wil e hüffe Hoor dra bäppt sin.

Wu ich de Kerli süfer gmacht gha hab un em Maidli e frischi Bretschele kauft hab, hab ich mich meäße abkeähle, innerlig un äußerlig. An alles hab ich denkt, an d Eimerli, d Bootli, de Balle un d Wassermihli, d Ersatzkleider fir d Kinder, Schoppili, Debbig zum Druflige, Kapuzehandtiächli, wasserfeschti Bilderbeächli, nur nit an de eige Badanzug. Der hab ich vergesse! In minere Verzwiflung hab ich d Bademeischteri gfrogt, ob emend bi de Fundsache e Badanzug, wänn s si möeß au e Bikini in minere Greßi rumlit. Si het nochglöegt: nix fir so Kropfigel wiä mich, will s isch am Afang vu de Saison gsi. Si het deno s Erbarme mit mer greägt un mir de eige Badanzug üsglihe. Der hät allene Fraue zwische 1 Meter fuffzig und achzig un zwische 50 un achzig Kilo passt. E Schwimmerazug. Ich bin villicht froh gsi.Eimol s Becke hi un zruck, des het lange meäße.

Des isch s neij Planschbecke im Damebad im #Lollo

 

Un deno ab mit de Burschd ins Planschbecke. Des isch dert noch e ganz eifachs gsi üs grauem Beton – nur Wasser, un des jeder Tag frisch igloh. Un wil mir schu am Morge dert gsi sin, isch s Wasser au no zimlig kalt gsi. D Kinder hän gningeret un hän bal gfrore wiä d Schnider. Deswäge hämmer der ganz Glumbatsch (d Eimerli, d Bootli, de Balle un d Wassermihli) wider zruck zum Platz traijt. Do isch de Kerli noch hikait un het sich s Kinn uffgschlage. Des weiß ich jetz ganz gnau, wil er de ganz Summer e Blätz gha het, wunner immer wider wegkratzt het.

Irgendwiä isch mer d Luscht vergange, ellai mit de Kinder ins Schwimmbad z goh. Si hän jo au e Vadder, aber der het halt nit ins Damebad derfe. Des isch de Grund, wurum s Damebad fir vili Johr üs minem Hirn verschwunde isch.

Aber der Summer bin i schu e baar Mol im Lollo gsi. S het schu ebbis. Manchmol isch s wirklig wiä e kleini, fridligi Insel in dere lütte Stadt. Aber meischtens nur bis am zwelfi, eins rum. Deno wird s voll un lüt un der möesch löege, dass der heim kunsch. Aber wämmer sich s iirichte kann un des kann ich jetz jo…

Un wänn der ebbis z lääse vergesse hesch, löegsch eifach eweng umenander . . .

 

Adjee mitenand
sait s Rénate