Wiä d Zit nur vergoht

– Zöem Ahorche –

Ums Rumlöege sin zeh Johr rum, zwanzig oder au drißig.

E Bekannter het uns verzellt, dass er de  Lappe wäg kriägt het. E dummi Gschicht un jetz möeß en d Frau umenander kutschiäre. Des isch dem Fall wirklig säudumm, wil er Handwerker isch. Ich hab deno eweng agäh welle un gsait, dass ich in däne fascht drißig Johr, wu ich de Fiärerschin hab, de Lappe no kei einzigs mol hab miäße abgäh.  Deno hab  ich eweng iberlejt. E düs Zit, des stimmt doch gar nit. Ich hab mer wirklig nit z schulde kumme loh, aber äs sin halt nit fascht drißig Johr, sondern bal vierzig Johr, wu ich Fiärerschin hab. Isch des Rechenschwächi oder Verdrängung?

Diä junge Lit wisse jo gar nimmi, wiäso des Lappe heißt, diä kenne nur diä Kärtli. Ich b‘halt miner grau lädrig, speckig Lappe. Ich wißt au gar nit in weller Abfall ich en werfe sott. S isch kei Bapier, kei Verbundstoff un kopmposchtierbar isch au nit, sunscht wär er in däre lange Zit schu verrottet.

Mit dem Lappe lig jo au ich voll im Trend, het mer hitzedag doch bal alles im Retro, Vintage oder Shabby look. Ich hab sogar eweng e Graddel, dass ich en noch hab.

Adjee mitenand

saits Rénate