Projektplanung – geschtn un hit

Frejer, wänn in de Firma Jubiläe, Wihnachtsfiire oder Betriebsüsflig aagschtande sin, isch des meischtens eso abglaufe: In de Mittagspaus hän d Ingrid vu de Böechhaltung, d Chefsekretäri, d Frau Hummel-Obermann (si het keinem s Dü abotte, dr hesch aber ännewäg immer mit allem zöenere kumme kenne) un ich uns ebbis üsdenkt. D Frau Hummel-Obermann het sich Notize dezöe gmacht. Manchmol het si s eifach uff e Papierserviette gschribe. Aber so het si s em Chef natirlig nit vorglait. Des isch deno e süfer tippts Konzept mit ere Kalkulation gsu, wu er eifach nur noch het nicke meäße. Ebbis bessers het em gar nit passiere kenne. Er het demit kei Arbet gha un gwißt, dasses lauft.

Un s isch au immer alles glatt gange. Bis uff eimol. Do hän mir aber nit defir kenne. S isch binere Wihnachtsfiir gsi. Vor em Esse het de Chef immer e Johresruckblick zeigt, mit ere Power-Point Präsentation /Dia-Show. Ich glaub, dass er des arg gäärn gmacht het. Un schiins beglickt er nit nur sini Mitarbeiter mit soneme Johresruckblick, sondern au sini Familie. Uff jeden Fall het er diä falsch Datei debi gha un het s erscht gmerkt, wu sini Familie bim Skifahre uff de Leinwand ufftaucht isch. Deno isch eweng Après-Schi kumme un bis er d Präsentation abgschalte greägt het, ischs fascht Oschtere gsi – uff de Präsentation. Aber nur fascht, mer het de Chef noch bi de Vorbereitunge bewundere kenne: Bim Oschtereier aamole! Künschtlerisches Schaffe ghärt nit zu sinene Kernkompetenze, so wiä s Ei üsgsähne het. Aber s hät fir en schlimmer rüskumme kenne. Wämmer so an de Summerurlaub denkt, wu mer nit immer vil ahet un manchi au gar nit!

Jo, eso isch s gsi in de Firma mit de Eventmanager, de Ingrid vu de Böechhaltung, de Frau Hummel-Obermann vum Sekretariat un mir. D Frau Hummel-Obermann het ibrigens nit emol s Büro glehrt. Si isch Krankegymnaschtin gsi. De Chef isch ihr Patient gsi. S het en emol mit em Motorad zimlig gwicklet. Des isch aber schu e Wiili her, do het er noch kei Familie gha. Un so sin si bi de Iibunge ins Gspräch kumme, wiä bim Frisäer. Si het wol aadidet, dass des halt nit so ihr Traumberöef isch, obwohl si sich nit dabbig aagstellt het un em Chef bal wider uff d Bei gholfe het. Bim letschte Termin het er ihre deno vorgschlage, doch binem s Büro z mache. So isch es deno kumme, dass d Frau Hummel-Obermann diä göet Seel vu de Firma wore isch un des bschtimmt au bis zöe de Rente blibt.

Des isch jetz mi kleine Ruckblick uffs Schaffe gsi.

Noch ebbis. Mi Mann het au emol e Moped gha. So e Schnäpperli. Un grad isch mer iigfalle, wurum des villicht Schnäpperli heißt. Wil der als Sozius uff m Schnäpperli hocksch. Des isch jetz schprochwissenschaftlig vu mir iiberhaupt nit erforscht. Des isch mer nur grad so iigfalle.

„Adjee mitenand“
sait s Rénate

Burschd deheim – s Maidli

Wänn s Maidli heimkunnt, pfüddlst gäärn de ganz Daag rum. Mol isch s in sinem Zimmer, deno wider im Wohnzimmer, noch em Motto: Jetz bin i do und zwar hundertfuffzig Prozent!

S macht e duals Studium – Betriebswirtschaft. Wiä es do dezöe kumme isch, kann i au nit sage. Ich glaub, es het ebbis ganz anders mache welle wiä ihri Eltere. Also beröeflige Erfolg haa. Des kammer vunnere Möeder, wu fascht drißig Johr in de glich Firma gschafft het, nit grad behaupte. Un mit eme Vadder, wu mit sechzig noch hinterm Herd stoht un fir anderi Lit kocht, kannsch au nit agäh. Wenn s nit grad de Jamie Oliver (der isch z jung, des weiß ich schu) oder de Lichter vu Bad Krozinge isch. Sällen wott i trotzdem nit gschenkt, mit sinem zwirbelte Schnurrbart un dere rheinische Frohnatür. Do isch mer mi Bruddli no leäber.

Un wänn s hundertfuffzigprozentig Dechterli deheim isch, kumm i mer manchmol vor wiä bim e Quiz: Alli zeh Sekunde e Froog beantworte, un am Schluss zelle d Antworte, aber nur wänn si richtig gsi sin. In dem Fall heißt des, dass ich des sage möeß, was es heere het welle.

Fir ei Froog het sie mer e weng meh Zit gäh, wil si tatsächlig mi Ratschlag brücht het. Si macht mit noch e baar Studiekollege e sozials Projekt in dere Firma, wu si grad s Praktikum mache. Si hän sich e Blindeiirichtung rüsgsöecht. Ob ich e Idee hät, was mer mit blinde Mensche mache kennt. Sie het schu e Mind-Map debi gha mit ere Ideesammlung. Aber vieles isch halt nit in Frog kumme, wil mer dodezöe het sähne meäße. Ich hab ere deno empfohle, dass sie villicht zumme Konzert im Freie go kennte, d frisch Luft un d Müsik, immerhin – zwei verschidini Sinne! Ebbis anders isch mer so uff d Schnelli au nit iigfalle. Mi Vorschlag het ere aber schiins nit so rächt basst und si het furt gmacht, ob ich denn nit no ebbis anders wißt. Des isch mer aber deno z bled wore, mit minire Dochter rum z disküdiäre, was mer mit Blinde mache kennt. Des weiß ich doch nit! Ich hab jetz endlig welle s Fotoalbum uffschaffe, s isch in de spoote ninziger Johr stoh blibe. Möeß ich jetz e schlechts Gwisse ha, wil mer nit meh ifallt oder emend wil ich sähne kann? Nai, eigentlig nit, sait mer mi gsunde Menscheverschtand. Si soll doch emol im Google löege. Mer möeß jo nit immer alles nej erfinde.

Un will ich mir des mit de Fotos fescht vorgnumme hab, hab i Beatles iiglait. Des isch e sicheri Method d Burschd üsm Wohnzimmer z kreäge. Ich kann vu mir behaupte, dass ich s Fleisch worene Beatles-Song-Book bin – ehrlig. Ich bin zimlig textsicher, aber mini sängerische Qualitäte sin schiins nit so de Hit. D Beatles aheere z meäße isch fir d Burschd schu schlimm gnöeg, aber wenn i deno bi „Let it be“ so richtig mitjohl, hab i s Feld bal für mich elai.

Eigentlig hab i jetz no e Schlenker uff mi beröeflichi Vergangeheit mache welle un wiä mer do sonigi Projekte aagange sin. Des langt dismol nimmi. S negscht mol meh. Ich will hit noch mit de Bilder ins nej Johrtausend kumme.

„Adjee mitenand“
sait s Rénate