Männer in de Kuchi

D Fiirtig hämmer relativ göet rumkriägt. S Wetter isch zwar nit eso gsi, wiä mer s gäärn gha hät, aber mer hän s Bescht drüs gmacht. Natirlig vil z vil gesse, aber dodefir gsund. Ich hab de Merktkorb fascht nimmi trage kenne, so schwer un voll isch er gsi.

Un an Heilig Obend het mi Mann e weng bled üs de Wesch glöegt, wu ner s Zelt üspackt het. (Ich hab s wohr gmacht un no schnell eins kauft, e Leserin het mich uf diä Idee brocht.) Ob des denn fir zwei nit eweng z klei isch, het er gmeint. Ich hab em deno gsait, dass des ganz elai fir ihn isch un dass es em bstimmt göet döet, so e paar Daag eins sii mit Natür, ohni Hektik un Stress. Vum Näbeeffekt, dass es mir au göet döet, hab ich nit gsait. Aber er het sich deno bal necher mit dem Thema befasst un isch am erschte Wihnachtsfirtig fir längeri Zit im Keller verschwunde. Wu er ruf kumme isch, het er gli e Hüffe Campingartikel im Internet bstellt. Unseri Üsrüschtung sei doch eweng veraltet, het er feschtgstellt. Hoffentlig wirft er deno au emol ebbis weg. Wänn nit, mach ich des, wänn er furt isch.

Wu d Fiirtig rum gsi sin, isch s grad widergange. Mir hän d Verwandschaft iiglade zwische de Johre, zöe Fleischküechli mit Herdepfelbrei. Des esse alli saugäärn. Aber des kannsch nit amme Fiirtig mache, will s git jo e Hackfleischverordnung, un in dere stoht, dass mers Hackfleisch am gliche Daag verarbeite möeß, wu s durchgloh wore isch. Des sait mi Mann un der möeß es jo wisse. Un wänn der emol e Fleischvergiftung gha hesch, weisch wurum des eso do stoht.

Diese Diashow benötigt JavaScript.

Natirlig het mi Mann kocht. Drei Kilo Hackfleisch un vier Kilo Herdepfel hän uf d Chefkochbehandlung gwartet. Mir het s schu grüüst, wil do stundelang keiner in d Kuchi derf. Je het der rumgrawoost. Mer het gmeint, dass er d Büdi zämme schleet. Des isch aber natirlig nit eso gsi. So heert sich des halt aa, wänn e Grobmotoriker kocht. Eifach mache lo, hab ich mir gsait un bin furt gange. „Am sechsi bin ich zruck“, hab ich em gsait. Do isch em aber grad d Schissle mit em ufgweichte Weckli rabkait un er hets glaub ich nit gheert. Alt Brot un Weckli hämmer aber noch gnöeg gha.

Am sechsi, wu ich zruck kumme bin, hets schu zimlig verführerisch gschmeckt in de Wohnung. E Berg Fleischkuechli isch im Ofe gstande un diä letschte hän in de Pfanne bruzzelt. Der Herdepfelbrei het au si feine Muskatnussnote verströmt. Alles beschtens – kulinarisch.

Aber d Kuchi het üsgähne, dass der verdlaufe hättsch welle. Alles het gnöe gha. S Grebscht hab ich ufgrümt, aber fir d Feinarbeite hets nimmi glangt, beovr d Gäscht kumme sin.

Am negschte Tag sin mer noch an de unmegligschte Stelle Hackfleischbägle entgegekumme, üsem Gläsertüechli sin si rüskait, am Bode vu de Kaffeekanne hän si bäppt un atrucknete Herdepfelbrei het an allene Kuchischränk bäppt. Do möeß er bim Stampfe ebbis gsöecht ha un hets nit gli gfunde.

Hinterem Kuchiradio isch noch e Stick Ziwele gläge, wiä des do hi kumme isch . . .

Do hab ich mir e Gaschtronomie-Kuchi gwinscht, wiä do wu mi Mann schafft, wu der mit em Schlüch in alli Ecke ni kunsch un der de ganz Schmodder eifach s Senkloch rabspiäle kannsch. Aber Edelstahlmebel in de Wohnung un alles deckehoch gfliest, des dät jo üssähne wiä in de Pathologie, wu mer als im Tatort sieht. Deno halt doch mit em Lumpe in alli Ecke un jo kei Kuchischrankgriff vergesse.

Aber so macht mer halt, unfreiwillig zwar, hi un da, grindlig süfer. S het also au ebbis Göets fir sich gha un gschmeckt hets jo au allene.

Mer hän noch e paar Fleischküechli ibrig gha, mit dene hab ich mich nooch em Süfermache gstärkt.

Diä negscht Iiladung mache mer deno im Summer, wu mer dusse esse kann, do kunnt s nit eso druf a, dert hämmer au e Schlüch un e Senkloch.

. . . Un jetz möeß ich noch Silveschter rumkriäge, deno goht s wider im neje Johr. Ihr heere vu mir un ich vu eijch?

Adjée mitenand
saits Rénate

E weng schaffe goh – üs Langewil (1)

Jetz bin ich bal e Johr in Rente. Ich hab schu zimlig vil deheim ufgschafft kriägt, säll möeß mer schu sage, aber so langsam wird s e weng langwilig.

Wenn ich ehrlig bin, nit nur e weng, s isch mer  eso langwilig, dass ich manchmol spaziere gang, dusse in de Natur, un langwilige Fotos mach, eifach eso in de Gegend rumknips.

Diese Diashow benötigt JavaScript.

Un deheim isch s einzig, was mi no wirklig druckt, de Keller. Aber dert trau ich mich eifach nit ni, wil des e gfährligi Sach isch. Mi Mann isch Stapelkünschtler un e göede Kopf greßer wiä ich. Also wänn dr dich im Keller bewegsch, kanns passiäre, dass dr Zeltstange üs de spote Siebziger uf de Kopf fliäge. Nur d Stange! S Zelt gits nimmi, aber mer kennt d Stange jo mol fir ebbis anders brüche, meint mi Mann. Ich gang nimmi zelte, mit alte oder neije Stange oder ohni. Des isch rum, uf alle viäre nachts üsem Zelt groble un mit de Daschelampe zum Klohiisli schlurbe, wu Millione vu Nachtfalter rumschwirre. Des will ich eifach nimmi – baschta.

Jetz aber zruck zöem Schaffe, so e glai wenig halt, wär schu nit schlecht. Deswäge löeg ich siter Nejschdem in de Zitung immer eweng in de Rubrik „Nebenbeschäftigung“ rum. S git halt fascht nur Angebote firs Putze, säll döe ich deheim gnöeg. Oder halt Gaschtronomie, aber des isch nix fir mich. Wu ich jung gsi bin, hab ich emol uf em Dorfhock bediänt. Des isch ei einzige Albtraum gsi. Ich hab mer d Gsichter zöe de Bstellunge ums Verrecke nit merke kenne. Am End hab ich mer d Pulloverfarb zöe de Bstellung ufgschribe. De Obend isch rumgange, aber ich hab mer gsait: Des isch s erscht un s letzscht Mol gsi. Un do isch s au debi bliibe.

Aber ich kennt jo au ebbis Ehreamtlichs mache, do wird schints au immer gsöecht, obwohl ich des küm glaube kann, so vili wu sich engagiere un iibringe (e saubleede Üsdruck). Egal wer dr frogsch, diä hän alli e Flichtlingsfamilie an Wihnächte deheim gha. Des sotte mir au emol probiäre, deno miäßte mer uns zämme risse un däte nit wäge jedem Schissdreck stritte: Wägm Esse – Fleisch oder keins, wägm Chrischtbaum – glai un dick oder groß un schlank, bunte Chrischtbaumkugle oder liäber Ton in Ton (des hab ich jo gäärn) un solle mer vor oder noch de Bescherung esse? Do gits Strittpotential, des kann ich eijch sage. Un Wihnächte isch jo schu bal, s grüüst mer grad.

Aber jetz kimmer ich mich um mi zweiti beröefligi Laufbahn un löeg in d Zitung un au emol im Internet rum.

Also, wänn ich ebbis find, wäre ners bal erfahre.

Adjee mitenand
sait s Rénate