Lumpesackschtory – s goht wider

– Fir alli, wu liäber zöehorche, d Tondatei isch am End vum Beitrag –

Dass mi Hochzitskleid im Lumpesack g’landet isch, het e Vorgschicht.

Mi Mann isch uf em Sofa glääge un het sich üsgröeht. Des derf er jo bi dere Arbet, de ganz Daag am Herd. Er schwätzt zwar als vu zwelf Stunde, do möeß er sich irgendwiä verrechnet ha. Zeh Stunde isch er als furt, des hab ich gnau noochgrechnet, zwelf Stunde basse do bim beschte Wille nit ni. Aber isch egal, miäd isch mer au, wämmer acht Stunde in de Kuchi gstande isch.

Also wiä er do so glääge isch, un de bludd Büch üsem T-Schört glöegt het,  hab ich denkt, do lit e gstrandete Wal un isch des nit eins vu de neje Schörts, in 2 mol XL?

Schatz, dü bisch z glai, hab ich zöe nem gsait, ganz diplomatisch. Hä, er un glai, er sei doch e göete Kopf greßer wiä ich, wiä groß sott er denn noch si? So ungfähr zwei Meter fuffzeh, bi dinem Gwicht, isch mini röehig un sachlig Antwort gsi.

S isch eweng gange, bis er der Brocke gschluckt gha het. Deno isch er pletzlig ufgstande, zimlig gschmeidig un glenkig fir si dreistelligs Gwicht un het ebbis vu Keller ufrüume gschwätzt! Dass ich des noch erläbe derf, er rüümt der Keller uf! Nooch drei Minüte isch er wider obe gsi, s Liächt sei kabütt un er heb kei bassendi Biire. So, So!

Der Brocke mit em Verhältnis zwische Gwicht un Greßi isch em bim Gang in de Keller aber schins wider hochkumme un er het e alte, dumme Witz g‘risse: Er isch zöe mer kumme, het mich in d Fettrellili uf em Buckel pfätzt un gfrogt, ob mer mol wider scheen esse giänge, er ziägt au sini Hochzitskravatt aa, diä basst em noch un ich kennt jo mi Hochzitskleid aziäge, wänns mer noch basst – ha, ha, ha, het er iber si eige Witz glacht un sich uf d Schenkl gklopft.

Ich hab nämlig zöe de Hochzit kei langs wißes Kleid agha, sondern e blaugriän schangschierends, rohsidenes Etuikleid un hab minem Mann üs de Reschtli e Kravatt schnidere lo. Loß der Witz stecke, hab ich gsait, der isch alt wiä de Wald, diä Kleider sin furt, s Kleid un d Kravatt au. D Motte sin dra gsi. Fresse un gfresse were, so isch des. De Rüp macht d Siide un d Motte frisst si, hab ich minem Mann erklärt. Er hets gfresse.

Kei einzigs Lechli isch dinne gsi, aber mir isch diä Pfätzerei un der Witz uf de Senkl gange.

S Kleid hät mer sowiäso niä meh basst un mi Mann ziägt jo au keini Kravatte aa, do soll sich ebber andersch dra erfreje. Äs sin jo zitlosi Sache gsi.

Adjee mitenand

saits Rénate

Noch ebbis isch in de Lumpesack kumme. Beinah hätt ich d Unterhose vergesse, viär fascht neji Unterhose. Ich  hab si nit verliide kenne. Ich bin halt nit Generation String. Diä Unterhose hän nämlig ins Arschgräbli zooge.