Männer in de Kuchi

D Fiirtig hämmer relativ göet rumkriägt. S Wetter isch zwar nit eso gsi, wiä mer s gäärn gha hät, aber mer hän s Bescht drüs gmacht. Natirlig vil z vil gesse, aber dodefir gsund. Ich hab de Merktkorb fascht nimmi trage kenne, so schwer un voll isch er gsi.

Un an Heilig Obend het mi Mann e weng bled üs de Wesch glöegt, wu ner s Zelt üspackt het. (Ich hab s wohr gmacht un no schnell eins kauft, e Leserin het mich uf diä Idee brocht.) Ob des denn fir zwei nit eweng z klei isch, het er gmeint. Ich hab em deno gsait, dass des ganz elai fir ihn isch un dass es em bstimmt göet döet, so e paar Daag eins sii mit Natür, ohni Hektik un Stress. Vum Näbeeffekt, dass es mir au göet döet, hab ich nit gsait. Aber er het sich deno bal necher mit dem Thema befasst un isch am erschte Wihnachtsfirtig fir längeri Zit im Keller verschwunde. Wu er ruf kumme isch, het er gli e Hüffe Campingartikel im Internet bstellt. Unseri Üsrüschtung sei doch eweng veraltet, het er feschtgstellt. Hoffentlig wirft er deno au emol ebbis weg. Wänn nit, mach ich des, wänn er furt isch.

Wu d Fiirtig rum gsi sin, isch s grad widergange. Mir hän d Verwandschaft iiglade zwische de Johre, zöe Fleischküechli mit Herdepfelbrei. Des esse alli saugäärn. Aber des kannsch nit amme Fiirtig mache, will s git jo e Hackfleischverordnung, un in dere stoht, dass mers Hackfleisch am gliche Daag verarbeite möeß, wu s durchgloh wore isch. Des sait mi Mann un der möeß es jo wisse. Un wänn der emol e Fleischvergiftung gha hesch, weisch wurum des eso do stoht.

Diese Diashow benötigt JavaScript.

Natirlig het mi Mann kocht. Drei Kilo Hackfleisch un vier Kilo Herdepfel hän uf d Chefkochbehandlung gwartet. Mir het s schu grüüst, wil do stundelang keiner in d Kuchi derf. Je het der rumgrawoost. Mer het gmeint, dass er d Büdi zämme schleet. Des isch aber natirlig nit eso gsi. So heert sich des halt aa, wänn e Grobmotoriker kocht. Eifach mache lo, hab ich mir gsait un bin furt gange. „Am sechsi bin ich zruck“, hab ich em gsait. Do isch em aber grad d Schissle mit em ufgweichte Weckli rabkait un er hets glaub ich nit gheert. Alt Brot un Weckli hämmer aber noch gnöeg gha.

Am sechsi, wu ich zruck kumme bin, hets schu zimlig verführerisch gschmeckt in de Wohnung. E Berg Fleischkuechli isch im Ofe gstande un diä letschte hän in de Pfanne bruzzelt. Der Herdepfelbrei het au si feine Muskatnussnote verströmt. Alles beschtens – kulinarisch.

Aber d Kuchi het üsgähne, dass der verdlaufe hättsch welle. Alles het gnöe gha. S Grebscht hab ich ufgrümt, aber fir d Feinarbeite hets nimmi glangt, beovr d Gäscht kumme sin.

Am negschte Tag sin mer noch an de unmegligschte Stelle Hackfleischbägle entgegekumme, üsem Gläsertüechli sin si rüskait, am Bode vu de Kaffeekanne hän si bäppt un atrucknete Herdepfelbrei het an allene Kuchischränk bäppt. Do möeß er bim Stampfe ebbis gsöecht ha un hets nit gli gfunde.

Hinterem Kuchiradio isch noch e Stick Ziwele gläge, wiä des do hi kumme isch . . .

Do hab ich mir e Gaschtronomie-Kuchi gwinscht, wiä do wu mi Mann schafft, wu der mit em Schlüch in alli Ecke ni kunsch un der de ganz Schmodder eifach s Senkloch rabspiäle kannsch. Aber Edelstahlmebel in de Wohnung un alles deckehoch gfliest, des dät jo üssähne wiä in de Pathologie, wu mer als im Tatort sieht. Deno halt doch mit em Lumpe in alli Ecke un jo kei Kuchischrankgriff vergesse.

Aber so macht mer halt, unfreiwillig zwar, hi un da, grindlig süfer. S het also au ebbis Göets fir sich gha un gschmeckt hets jo au allene.

Mer hän noch e paar Fleischküechli ibrig gha, mit dene hab ich mich nooch em Süfermache gstärkt.

Diä negscht Iiladung mache mer deno im Summer, wu mer dusse esse kann, do kunnt s nit eso druf a, dert hämmer au e Schlüch un e Senkloch.

. . . Un jetz möeß ich noch Silveschter rumkriäge, deno goht s wider im neje Johr. Ihr heere vu mir un ich vu eijch?

Adjée mitenand
saits Rénate